گاهی توی شرایط خاص بی درنگ جملاتی را به زبان میاریم که هیچ وقت به بازخوردشون فکر نمیکنیم! مشکل بشر از همین جا میشه، یعنی از وقتی که جوگیر میشه و اولین جمله اشتباه را به زبان میاره! اما اگه کمی تحمل و تعقل کنه میشه همون جمله را خیلی بهتر بیان کنه و نتیجه ای کاملا مطلوب بگیره و دیگه نیازی به فلسفه چینی و تفسیرهای بعدی برای اثبات اینکه منظورش از اون جمله ی عالمانه چی بوده نیست. 

چند روز پیش که با یک نفر صحبت میکردم، یکدفعه از تصمیمی گفت که تنها جمله ای که به ذهنم رسید بهش بگم این بود که چقدر بیشعوری تو؛ اما قطعا جمله مناسبی نبود! پس جمله ای گفتم با این مضمون که ما به عنوان بزرگتر روی شما خیلی حساب میکنیم و توقعِ تصمیم گیریِ صبورانه تری از شما داریم :/

درسته جمله ای که میخواستم را نگفتم اما جوابی که باید میگرفتم را گرفتم. 

پس به جمله هامون فکر کنیم، یک جمله ممکنه سرنوشت خودمون و ملتی را تغییر بده، میتونه قلبی را به درد بیاره و میتونه زخمی را التیام ببخشه.