پویش

من اینجا را یجورایی خیلی دوست دارم، برام مثل یک خونه درختی یا غاری که توش با یک عده از دوستات جمع میشی میمونه. 

اما یک خصوصیت عجیب دارم اونکه وقتی چیزی را دوست دارم و باهاش راحتم، خیلی علاقه ای به تغییرش ندارم؛ بیان در طول این سالها تغییرات خوبی داشته و یک سری امکانات اضافه کرده که خیلی کمک میکنه و الان یک پنل حرفه ای و روان داره. 

تنها چیزی که هست اینه که برای خیلی هامون اینجا یک غار مخفیه، یک دفتر خاطرات چندساله! بهترین چیز حفظ اینجا در امن ترین حالت ممکن هست. 

یک خواسته هم از بیان دارم، یک قرار تنظیم کنن، یا معرفی از خودشون بگذارن و خط و مشی کاریشون را مشخص کنن تا بدونیم کیا برامون انقدر زحمت میکشن و این مسیر تا کجا ادامه داره. 

و اما حرف آخر؛ ما هم در مقابل برای حفظ اینجا باید کمک کنیم چه مادی چه معنوی! 

پی نوشت: ممنون از فاطمه خانم عزیز که من را دعوت کردن. 

Lies

شاید بتونی به همه دروغ بگی اما به خودت نه! پس بهتره با خودت روراست باشی. 

تو اونقدر قوی نیستی که بتونی جلوی یک سری اتفاقات را بگیری پس بهتره چشماتو باز کنی و باورشون کنی. 

تو هم گند میزنی، مثل خیلی دیگه از آدمها پس بهتره به خودت سخت نگیری. 

پایان قصه یعنی مردن، اگه میخوای زنده باشی بهتره یک داستان جدید را شروع کنی یک داستان قشنگتر. 

------------------------------------------------

آخرین سنگر سکوت نیست، آخرین سنگر بلاگه :)