بندگی

دیشب درسهام که تموم شد،این در و اون در میزدم تا بتونم وصل بشم به اینترنت و با دوستام ارتباط برقرار کنم، اما نه همراه اول آنتن میداد نه ایرانسل نه رایتل! لپ تاپ هم شارژ نداشت و تا خواستم وصلش کنم به برق، برق قطع شد!بیخیال شدم، خیره شدم به سقف تاریک اتاقم و گفتم خدایا... خجالت کشیدم! وقتی از همه کس و همه جا موندیم و راه به جایی نداشتیم، به اجبار، سرمون را بالا میبریم و خدا را صدا میزنیم.

همیشه فقط وقتی یک مشکل پیش میاد میگیم خدایا چرا من؟ اما شده یک بار هم وقتی اتفاق خوب میفته بگیم خدایا چرا من؟

پی نوشت خیلی مهم: یک دوست و همراه ارشدی خوب و مهربون دارم که به دعای خیرتون نیاز داره، برای سلامتی پدرشون و همه پدرها دعا کنید.